นั่งสมาธิแล้วรู้สึกอึดอัดควรทำอย่างไร

ครับ....

สู้ๆ

อึดอัด ในความดี ดีกว่าหลงว่าตัวเองดี ทั้งที่ทำเลว...

 

อ้าว นั่นคืออึดอัดเหรอ
แหะแหะ ไม่คิดว่ามันเป็นการอึดอัด เพิ่งรู้
แต่เคยแบบว่า แทบขาดใจ จะไม่มีหายใจยังงัยยังงั้น
แล้วได้ยินเสียง "ขันติ อดทน ขันติ อดทน อดทน ขันติ" เลยคิดในใจ อืม..สู้..ขันติ

 

แนะนำให้ดูลมหายใจ ดูมันเข้า ดูมันออก ดูแค่นี้ก่อนครับ

ให้ดูเฉยๆ ไมได้ให้บังคับ มีเคล็ดลับนิดหนึ่งว่า อย่าตั้งความหวังในการดูลม ว่าจะตามไม่ให้ขาดช่วง เพราะในความเป็นจริง มือใหม่รู้ได้แค่ไหน ก็รู้แค่นั้นไปครับ ถ้าดูไม่ทันหรือพลาดไป ก็ไม่ต้องไปเสียดายครับ เพราะเมื่อเราหายใจเข้า ออก เราก็รู้ได้เรื่อยๆ อาศัยทำบ่อยๆ เมื่อชั่วโมงบินเยอะขึ้นเรื่อยๆ จิตจะถูกพัฒนาขึ้นเอง โดยอัตโนมัติ เป็นผู้เฝ้าดู สบายๆ ธรรมดานั้น ดีที่สุดครับ

ถ้าทำแล้ว อึดอัด หรือเครียด เกิดอาการเกร็ง หรือง่วงนอน เซื่องซึม แปลว่า"ทำผิด"ครับ เพราะสัมมาสมาธิ จริงๆแล้ว ทำแล้วจะไม่มีอาการเหล่านี้ครับ จะให้ดี ก่อนทำสมาธิ สำหรับมือใหม่ ควรดูจิตใจตัวเองว่าพร้อมหรือยังที่จะปฏิบัติ มีความสุข ความสบายกาย สบายใจ แล้วค่อยทำครับ

 

ได้ความรู้เยอะเลยครับ

เพิ่งเจอมาสดๆ เมื่อคืนนี้ ตั้งแต่เกือบๆ ตี 1 นั่งสมาธิไปซักพัก อยู่ๆ จิตตกภวังค์วูบไปเลย เหมือนเผลอหลับ (เมื่อวานนอนไม่พอด้วย)

หลังจากนั้น อยู่ๆ ก็เกิดได้สติรู้ตัวขึ้นมาอีกที โดยอาการง่วงหายไป ลองลืมตาดูนาฬิกาที่ตั้งไว้ตรงหน้า ปรากฏว่าเวลาผ่านไปเกือบๆ ครึ่งชั่วโมง

ท่อนล่างชาจนแทบไม่รู้สึกแล้ว ทีนี้ผมพยายามตั้งสติจับลมหายใจใหม่ แต่อาการชาและปวดเริ่มลามขึ้นมาถึงเอว หลัง ท้อง ปลายมือปลายแขนก็ชาไปหมด (ไม่ค่อยเหมือนเป็นเหน็บ แต่เป็นอาการชาปนหนาวเยือกแปลกๆ เหมือนจะไม่สบายหรือถูกสูบพลัง)

ก็ยังพยายามทำใจสบายๆ แล้วนั่งไปเรื่อยๆ แต่...กล้ามเนื้อหน้าท้องที่ชาอยู่มีอาการหดเกร็งแน่นเหมือนถูกบีบ จนรู้สึกว่าลากลมเข้าออกได้ไม่สุด สมาธิเลยเริ่มกระเจิง

ผมต้องเปลี่ยนวิธีเงยหน้าขึ้นมองพระพุทธรูป จับภาพองค์พระไว้ แล้วหลับตา ทำเหมือนเพ่งกสิณ ท่องพุทโธไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังเอาไม่อยู่ จิตเริ่มฟุ้ง กระวนกระวายไปตามอาการปวดของร่างกาย

สุดท้ายก็ดันทุรังนั่งไปได้ถึงตี 2 ตามที่ตั้งสัจจะไว้ แต่สมาธิอย่าให้พูดถึงเลย - -' เหอะๆ

 

ธรรมดาปุถุชนผู้ยังไม่บรรลุถึงนิพพานนั้น ย่อมต้องต่อสู้กับจิตของตนอย่างหนัก
เมื่อทำสมาธิ จิตอันมีอวิชชาครอบงำของเรา ก็จะแปรเปลี่ยน ซ่อนอยู่ในรูป
"อย่าคิดๆๆ" บ้าง "ไม่ยึดๆๆ" บ้าง "อย่าฟุ้งซ่าน" บ้าง

เช่นนี้ จิตยึดดึงจิตตนไว้ มิให้ไปในทางทุกข์ทางหนึ่ง กลับโดนดึงไปสู่ทางทุกข์
อีกทางหนึ่งนั่นเอง มีวิธีฝึกที่เหมาะสมกับท่านเจ้าของกระทู้มากกว่านี้ คือ

ปล่อยจิตให้มันไป ... มันอยากจะไปก็ให้มันไป
แล้ว ตั้งสติก่อน เมื่อเริ่มได้จากสติแล้ว ให้ใช้
สมาธิเสริมสติอีกที ตั้งสติดูจิตตน ว่าวิ่งไปไหน
คิดอะไร ปรุงแต่งอย่างไร ยึดอย่างไร เกิด ดับ
อย่างไร ก็จะเห็นลักษณะของธรรมชาติ เห็น
การเกิดดับของกิเลส ทุกข์ ฯลฯ

เดิมที่ยึดว่าต้องไม่คิด ต้องไม่ฟุ้งซ่านจะค่อยผ่อนคลาย เบื้องต้นท่านคงไม่อาจ
ตัดสิ่งเร้ารัดได้ในทันทีดอก คงต้องคอยดูมันก่อน อาศัยจังหวะค่อยวางมันลง
อุปมาเหมือนน้ำเดือดอยู่ โยมกลัวมันจะเดือดทะลัก ก็รีบเอาฝาปิด เช่นนี้มิยิ่ง
ทวีความรุนแรงดอกหรือ?

เช่นนั้น จึงต้องตั้งสติดูมันไปก่อน


สาธุ.........................................

 

...ยังงี้ต้องสู้กันยันตาย.....

 

นั่งแล้วเป็นเหมือนกัน อ่านแล้วได้ความรู้เยอะเลย การฝึกเองนี่ทำยากจัง แต่ยังไงก้อสู้ ๆ ฝึกต่อไป แล้ววันข้างหน้าจะเป็นของเรา